Malezja to kraj w Azji Południowo-Wschodniej. Federalna monarchia konstytucyjna składa się z trzynastu stanów i trzech terytoriów federalnych, oddzielonych Morzem Południowochińskim na dwa regiony, Malezję Półwyspową i Malezję Wschodnią Borneo. Półwysep Malezja ma granicę lądową i morską z Tajlandią oraz granicę morską z Singapurem, Wietnamem i Indonezją. Malezja Wschodnia ma granice lądowe i morskie z Brunei i Indonezją oraz granicę morską z Filipinami i Wietnamem. Kuala Lumpur jest stolicą kraju, największym miastem i siedzibą władzy ustawodawczej rządu federalnego. Planowana w pobliżu stolica Putrajaya jest stolicą administracyjną, która stanowi siedzibę zarówno władzy wykonawczej (Gabinet, federalne ministerstwa i agencje), jak i władzy sądowniczej rządu federalnego. Z populacją przekraczającą 32 miliony, Malezja jest 45. najbardziej zaludnionym krajem na świecie. Najbardziej wysunięty na południe punkt kontynentalnej Eurazji znajduje się w Tanjung Piai. W tropikach Malezja jest jednym z 17 niezwykle zróżnicowanych krajów, w których występują liczne endemiczne gatunki.
Malezja ma swoje początki w królestwach malajskich, które od XVIII wieku przeszły pod panowanie Imperium Brytyjskiego, wraz z protektoratem British Straits Settlements. Malezja półwyspu została zjednoczona jako Związek Malajski w 1946. Malaya została zrestrukturyzowana jako Federacja Malajów w 1948 i uzyskała niepodległość w dniu 31 sierpnia 1957. Niezależna Malaya zjednoczyła się z ówczesnymi koloniami korony brytyjskiej Północnego Borneo, Sarawak i Singapuru w dniu 16 września 1963, aby stać się Malezją. W sierpniu 1965 Singapur został wydalony z federacji i stał się odrębnym niepodległym krajem.
Kraj jest wieloetniczny i wielokulturowy, co ma znaczący wpływ na jego politykę. Około połowa populacji to etnicznie Malajowie, z mniejszościami Chińczyków, Hindusów i rdzennej ludności. Językiem urzędowym kraju jest malajski malajski, standardowa forma języka malajskiego. Angielski pozostaje aktywnym drugim językiem. Uznając islam za ugruntowaną religię kraju, konstytucja przyznaje wolność wyznania niemuzułmanom. Rząd wzorowany jest na systemie parlamentarnym Westminster, a system prawny oparty jest na prawie zwyczajowym. Głową państwa jest monarcha elekcyjny, wybierany co pięć lat spośród dziewięciu sułtanów stanowych. Szefem rządu jest premier.
Po odzyskaniu niepodległości malezyjski PKB rósł średnio o 6,5% rocznie przez prawie 50 lat. Gospodarka tradycyjnie napędzana jest zasobami naturalnymi, ale rozwija się w sektorach nauki, turystyki, handlu i turystyki medycznej. Malezja ma nowo uprzemysłowioną gospodarkę rynkową, która zajmuje trzecie miejsce w Azji Południowo-Wschodniej i 33 miejsce na świecie. Jest członkiem założycielem ASEAN, EAS, OIC oraz członkiem APEC, Wspólnoty Narodów i Ruchu Państw Niezaangażowanych.
Malezja jest federalną konstytucyjną monarchią elekcyjną; jedyny kraj federalny w Azji Południowo-Wschodniej. System rządów jest ściśle wzorowany na systemie parlamentarnym Westminster, spuściźnie rządów brytyjskich. Głową państwa jest król, którego oficjalny tytuł to Yang di-Pertuan Agong. Król jest wybierany na pięcioletnią kadencję przez i spośród dziewięciu dziedzicznych władców stanów malajskich. Pozostałe cztery stany, które mają gubernatorów tytularnych, nie biorą udziału w selekcji. Na mocy nieformalnej umowy stanowisko to jest rotowane wśród dziewięciu i od 31 stycznia 2019 r. piastowane jest przez Abdullaha z Pahang. Od czasu zmian w konstytucji w 1994 r. rola króla była w dużej mierze ceremonialna, wybierając ministrów i członków izby wyższej.
Władza ustawodawcza jest podzielona między ustawodawcy federalne i stanowe. Dwuizbowy parlament federalny składa się z izby niższej, Izby Reprezentantów i izby wyższej, Senatu. Izba Reprezentantów składająca się z 222 członków jest wybierana na maksymalny okres pięciu lat z okręgów jednomandatowych. Wszystkich 70 senatorów zasiada na trzyletnie kadencje; 26 wybiera 13 sejmików państwowych, a pozostałych 44 mianuje król na wniosek premiera. Parlament działa w systemie wielopartyjnym, a rząd wybierany jest w systemie „pierwszy po stanowisku”. Wybory parlamentarne odbywają się co najmniej raz na pięć lat, z których ostatnie odbyły się w maju 2018 r. Przed 2018 r. zarejestrowani wyborcy w wieku 21 lat i powyżej mogli głosować na członków Izby Reprezentantów oraz, w większości stanów, na państwowej izby ustawodawczej. Głosowanie nie jest obowiązkowe. W lipcu 2019 r. oficjalnie uchwalono ustawę o obniżeniu wieku wyborczego do 18 lat.